.....12 broertjes en zusjes had ik.
Maar nu zie ik alleen nog maar m'n broertje.
Waar de anderen zijn weet ik niet.
En mijn mamma?
Die is nu even brood eten.
Mensen van hier uit de buurt komen dat brengen.
Iedere dag, soms dezelfde, soms weer anderen.
Ze denken zeker dat we verhongeren.
Nou, echt niet hoor.
En weet je,
als mijn mamma brood gaat eten kan ze niet op ons passen.
Wij kunnen die hoge kant nog niet op.
Dan moeten we wachten.
En weet je wel hoeveel enge dingen hier zijn?
In het water van die grote glibbers.
En soms staat hier zomaar een grote vogel met z'n poten in de bagger.
Die heeft wel een paar keer een broertje meegenomen.
"Ik zal er goed op passen", zei hij dan.
Maar terugbrengen.... ho maar.
Maar goed, ik dwaal af.
Mijn moeder gaat dan dus eten
en dan roepen mijn broertje en ik steeds,
Maar we moeten zelfstandig worden, zegt ze.
Best hoor,
maar niet nu al.
Maaaa-aaaam, maaaa-aaaam, maaa-aaam.
fijne dag, eendje
Geen opmerkingen:
Een reactie posten