Het gras knisperde vanmorgen onder Bas z'n pootjes.
Wat een prachtige ochtend en wat een mooie Sinterklaasmaan.
Het heeft iets magisch, die combinatie van maan, Sint en vorst. het hoort bij elkaar.
Dan viert nostalgie de bovetoon.
Waarom?
Komende zondag 52 jaar geleden kreeg mijn mam een kindje in haar schoen.
Daar had ze al jaren om gevraagd en eindelijk kwam ze dan, dat kindje.
En die Sint op de foto, dat was mijn pap.
Hij was altijd de Sint op de kleuterschool in dit dorp.
De kleuterjuf riep na mijn geboorte dan ook: "De Sint heeft een kindje gekregen!".
Na mijn geboorte heeft hij nog 1 keer Sint gespeeld op een school in Alphen.
Toen mocht ik mee.
En hij was voor mij Sint, geen pappa.
Ik weet nog heel goed dat de bril van Sint mij intrigeerde.
Misschien zag ik toch iets bekends, zo achteraf beredeneerd.
Nog altijd vind ik Sint vieren een feestje, op welke manier dan ook.
Maar eerst jarig zijn.
fijne dag, Marleen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten