lopen te lopen

 Echt, soms gaat het allemaal toch wel weer snel. Nog maar 5 weken geleden, op zijn verjaardag, kreeg Peter een ernstig motorongeluk. Been, pols, hand en vinger moesten onder het mes om er weer wat structuur in te krijgen. Gecompliceerde botbreuken zoals dat heet. Het been werd meteen geopereerd en de pols, hand en vinger een week later. Meteen de andere dag al volgde fysiotherapie. En op 9 mei een opname in het revalidatiecentrum. Waar Peter meteen maar rondbazuinde dat hij over 5 weken lopend op krukken de deur weer uit zou gaan. Iedere dag meer fysiotherapie. Maar er kon pas echt begonnen worden nadat hij vorige week terug was geweest bij de chirurg.
Die gaf groen licht voor belasting van de betreffende lichaamsdelen, rustigaan beginnen. En nu heeft hij het heel druk. 's Ochtends vroeg in het zwembad, dan fysio voor het been, dan voor handen. En behalve in bad alles nog eens een keer. Het kan Peter niet vaak genoeg zijn. En zie, dit is een momentopname uit een filmpje dat ik vandaag maakte. Hij loopt! Nog niet met krukken, maar ze hebben daar genoeg andere middelen om je op de been te krijgen en houden.

 En ik? Ik hol wat heen en weer tussen huis, werk, revalidatiecentrum. Ik klaag niet, ik ben blij dat het kan. Maar tussendoor probeer ik nog wel mijn ontspanning te vinden in handwerk. Wol voornamelijk op dit moment. Deze trui is een winter over blijven liggen. Afgelopen week heb ik hem tevoorschijn getoverd. Een echte Noorse trui, ergens heb ik ook de sluitingen liggen. 't Is nu toch niet zo warm buiten dus een beetje breien kan wel.

 En er is begonnen mat doopitten aan het oogstquiltje. Met donkergroen. Als het gezien moet worden, dan moet het gezien worden. Net iets buiten de naden....

 ...en dwars door de mandjes. Hier wil ik schuine ruiten quilten. En dan later de mandjes vullen met..........jaaaaa, verrassing.

Kijk, een beetje dichterbij. Wanneer het af is? Het oogstseizoen is nog niet in zicht dus er is nog tijd zat. Toch?

fijne dag, Marleen