We zijn weer aan het pere/ appels plukken. Ieder jaar, al een jaar of 8 denk ik, doen we dat. Lekker de boomgaard in. Tonnen peren gaan de kisten in. De appels zijn voor in de boerderijwinkel die de teler hier ter plaatse aan huis heeft. We werken hard en vermaken ons prima met te praten over zin en onzin. Soms zijn we stil en soms lachen we ons helemaal onder de boompjes.
Soms is het mooi weer, zoals afgelopen vrijdag. Heerlijk, zelf een beetje aan de warme kant, we zijn tenslotte niks gewend van de afgelopen zomer. En soms, zoals vandaag, zou je liever thuis op de bank zitten, heel slecht perenplukken was het vandaag. Ik ging al niet. Moest met moeder terug naar het ziekenhuis voor controle vanwege haar heupbreuk. Alles was goed, gelukkig. Maar terwijl we wachten gingen mijn gedachten weleens naar de mannen en vrouwen( onderscheid is er wat dat betreft niet) in de boomgaard.
Afgelopen vrijdag ben ik wel geweest. En toen vond ik dit. Het lijkt wel op een peer, dat wel. Maar wat daar nou op z'n bolletje zit? Een nieuw bloemetje of takje of... Nu staat hij op een glaasje in het raamkozijn. De peer ernaast is van normale grootte.
Als het goed is ga ik vrijdagmiddag weer. Dit jaar een beetje minder vaak vanwege de zorg met en om meoder. Er valt een hoop te regelen. Maar zo'n dag in de boomgaard... hard werken maar ik kom er helemaal van bij.
fijne avond, Marleen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten